Een fantastische reis

Op vrijdag werden we meegenomen naar een bekend eiland Miyajima. We zijn daar heen geweest met ook de andere marimbist die was uitgenodigd: Benjamin Hellert, een erg sympathieke en slimme jongen uit de USA. In de tempel kregen we een bijzondere rondleiding en werden we getrakteerd op een echt Japans concert met authentieke Japanse instrumenten. Zelf mocht ik ook even spelen op één van de trommels.Na dit bezoek aan Miyajima gingen we weer terug naar de stad waar we voor het eerst iedereen van het ensemble ontmoetten. Er werden meteen marimba's bijgehaald zodat we ook al spelend konden kennismaken met het ensemble.Het was erg leuk om alle verschillende manieren van spelen te zien. De leden van het ensemble waren erg beweeglijk, ze dansten bijna aan de marimba.De cultuur is daar ook ongelooflijk anders dan in het westen, er heerst veel (meer) respect voor elkaar en voor de docent.

Ons hotel lag ideaal. Het was 2 minuten lopen naar de concertzaal waar alle concerten en repetities gepland stonden. Zaterdag was een repetitiedag waarop werd gerepeteerd met het ensemble en waar werd ingespeeld door de solisten ( Ben en ik). Ook repeteerden we met Keiko zelf. De repetitie dag was erg intensief en ook onwijs gaaf!

Ik heb de kans gekregen om op de prachtige marimba’s te spelen in de gigantische en enorm akoestische zaal. Het meest indrukwekkende vond ik om de legende Keiko Abe weer te ontmoeten, met haar te repeteren en haar te spreken. Tijdens het concert mocht ik twee stukken solo spelen: Marimba d'amore van Keiko Abe en Lied van Louis Andriessen. Over dat laatste stuk heb ik in het Nederlands gesproken in de zaal. Gelukkig voor het publiek was er een tolk in de zaal! Na de pauze mocht ik met Keiko en Ramon het prachtige stuk Wind across Mountains spelen. Aan het einde van het concert speelden Ben en ik samen met het ensemble en Keiko het stuk Fiddle Faddle. Keiko heeft dit stuk vaak gespeeld en improviseerde er op los. Een heel bijzondere en onvergetelijke ervaring!
Na het concert hebben we het monument van Hiroshima bezocht. Aan het einde van de dag was er een afscheidsfeestje met heerlijke sushi!Ik kreeg een heel mooi fotoboek van het ensemble. Ik hoop dat het ensemble blij was met onze kadootjes: kaas, koekjes en Oud Hollands snoep uit Nederland. Wat ook erg grappig was om te merken was dat de Japanners vrij bescheiden waren, maar aan het einde bij het afscheid kwamen ze opeens helemaal los. Het afscheid was erg gezellig en we hebben na afloop nog even nagepraat (mijn moeder, Ramon en ik). Tot zo ver Hiroshima.

Het aller gaafste van de hele reis vond ik Tokyo. We kwamen daar aan in een iets minder hotel maar zijn meteen het centrum ingedoken.
We zijn daar in de Ginza-wijk midden hartje Tokyo naar de Yamaha Ginza shop geweest. Waar 2 fantastische marimba’s stonden met vrijwel de beste stokken en alle bladmuziek. De volgende dag waren we uitgenodigd door Keiko om haar masterclass bij te wonen op haar verjaardag! Ramon heeft daar ook een masterclass gegeven die erg indrukwekkend was. Keiko heeft mij ook nog gevraagd iets te spelen voor haar verjaardag.
Toen mijn moeder Keiko vertelde dat mijn reis mogelijk werd gemaakt door een bijdrage van de Jan Pustjens Foundation was ze verrast en ook ontroerd. “ I enjoyed playing with Steije very much”.
's Avonds zijn we met Keiko gaan eten wat ik erg bijzonder vond. Ik heb haar nog gevraagd waar zij al die inspiratie vandaan haalt en ik verwachte: ‘’de natuur ”maar ze zei tot mijn verbazing dat zij erg geïnspireerd was door Shostakovich waar ik zelf ook helemaal weg van ben. Ik heb eigenlijk geen woorden voor deze ongelooflijk bijzondere reis naar Japan. Een reis om nooit te vergeten.